سیستم‌های ماهواره‌ای ناوبری جهانی

سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای چند سالی است که از حالت نظامی و اختصاصی خارج شده‌اند و به صورت عمومی در دسترس می‌باشند. معروفترین سیستم ناوبری که همگی آن را به نام GPS یا سیستم موقعیت‌یاب جهانی می‌شناسیم، در اختیار و کنترل دولت ایالات متحده قرار دارد و بر اساس قوانین امکان از کار انداختن آن در مواقعی که امنیت آمریکا به خطر بیافتد، وجود دارد. همچنین با توجه به سن بالای این سیستم‌های ماهواره‌ای (چیزی بیشتر از ۱۵ سال در برخی موارد) دقت و کیفیت آن نیز در محاسبات دقیق و حیاتی مورد تردید قرار گرفته است. جدول زیر نشان دهنده‌ی درصد دقت کلی ماهواره‌ها در فاصله های ۱۰ متر و اطراف آن است:

این مطلب را از سایت مردمی Global Security مطالعه کنید:

Navstar GPS is a space-based global radionavigation system which is operated by the U.S. Air Force. Two GPS services are provided. The Precise Positioning Service (PPS) provides full system accuracy primarily to U.S. and allied military users. The Standard Positioning Service (SPS) provides an accurate positioning capability for civil users throughout the world. The GPS has three major segments: space, control, and user.

تمامی این موارد بهانه‌ای شده است تا سایر دولت‌ها به بهانه استقلال و نگرانی از دخالت در امور شهروندان سیستم‌های ناوبری خودشان را طراحی و تا قسمتی پیاده سازی کنند. به این ترتیب اتحادیه اروپا، روسیه، چین، هند و ژاپن و کمی هم مصر در حال طراحی و فرستادن سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای خود هستند.

Galileo – a global system being developed by the European Union and other partner countries, planned to be operational by 2014

Beidou – People’s Republic of China’s regional system, covering Asia and the West Pacific

COMPASS – People’s Republic of China’s global system, planned to be operational by 2020

GLONASS – Russia’s global navigation system

IRNSS – India’s regional navigation system, planned to be operational by 2012, covering India and Northern Indian Ocean

QZSS – Japanese proposed regional system covering only Japan

بیشتر این سیستم‌ها بعد از مراحل اولیه به این نتیجه رسیده‌اند که می‌بایست با همکاری با یکدیگر ادامه دهند و از شلوغ (کثبف) کردن بیشتر فضا جلوگیری کنند. به جز چین که کمتر از یک ماه قبل چهارمین ماهواره سیستم بیودو (همان دب اکبر خودمان) را به فضا ارسال کرد.

چین انتظار دارد تا سال ۲۰۲۰ سیستم ناوبری Beidou و COMPASS را تکمیل کند و خواهان حقوق غیر متعارفی برای جو فضایی کشورش است. از جمله این موارد می‌توان به حق از دسترس خارج کردن ماهواره در فضای بالای کشورش اشاره کرد. چین یکبار این کار را کرده است و یک اشغال فضایی نسبتا بزرگ ایجاد کرده است.

تمامی این موارد را برای این نوشتم که بگویم می‌دانید فضای بالا سر ما چقدر کثیف شده است؟