تاریخ سیاسی و اقتصادی ایران احتمالا در سال‌های آینده از سال ۱۳۹۴ به عنوان شروع جریان‌های تازه‌ای باید یاد کند. مهمترین تغییر امسال برجام و اتفاق‌های بعد از آن در ابعاد سیاسی بود. برجام زمینه‌ای بود برای تلاش‌های اقتصادی جدید و تغییر رویکرد سرمایه‌گذاران دنیا برای حضور در ایران.
تغییری که برای من بیشتر ملموس بود، شروع رشد تجارت الکترونیک و حضور شرکت‌های اینترنتی به عنوان بخشی از اقتصاد در ابتدای سال و جدی‌تر شدن رقابت در میانه‌های فصل سرد زمستان بود. شبیه‌سازی این زمان به انتهای دهه ۹۰ میلادی و اتفاق‌های شبیه آن در کشورهای توسعه‌یافته شاید درست نباشد اما امکان برخی مقایسه‌های جزیی را فراهم می‌کند. خرید و فروش شرکت‌های اینترنتی و خدمت‌محور در ایران از ابتدای امسال شروع شد و در اواخر بهار بسیاری از بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری چندین‌بار در خصوص اندازه‌ی بازار و سهم اقتصادی شرکت‌های اینترنتی تحقیق کردند.
با جدی شدن رفع برخی تحریم‌های اقتصادی، و حضور سرمایه‌گذاران و غول‌های اقتصادی کسبوکار، نشانه خوب دیگری از بزرگ شدن صنعت کسبوکار مبتنی بر اینترنت احساس شد. به جز جذابیت‌های بازار اینترنت برای من (به عنوان یک فعال تکنولوژی)، یکی از بهترین ثمره‌های حرکت کسب‌وکارها به سمت تجارت الکترونیک، امکان وجود شفافیت مالی بهتر و انضباط مالیاتی است، که پیش زمینه پیشرفت اقتصادی است.
در آخرین روز کاری سال ۹۴، اتفاق مهمی افتاد که شاید بتوان امیدوار بود (به شرط ادامه درست و برنامه ریزی شده) قدم موثری در اجبار کسب و کارهای اینترنتی به رعایت نظم مالی و شفافیت مالی در سال آینده برداشته خواهد شد. درگاه‌های پرداخت بدون مجوز (که صرفا داشتن مجوز کافی نیست) و بدون رعایت استانداردهای صنعت پرداخت (به خاطر دور بودن بازار اینترنتی ایران از بازارهای جهانی به خاطر تحریم) نه تنها برای توسعه تجارت الکترونیک مفید نبودند، بلکه ابزاری برای سواستفاده و کسب درآمد پول کثیف بودند که در آخرین روزها مسدود شدند. هر چند این تجربه‌ی تلخ برای این ۱۰ تیم جوان (و پویا) درس سختی خواهد بود اما شاید بتواند با سواستفاده‌های جانبی این سایت‌ها مقابله کند. بدون شک این تیم‌های جوان به راحتی و کسب مجوز می‌توانند به سرعت به بازار برگردند اما باید حداقل‌های انضباط مالی برای آینده بهتر رعایت کنند.
دیدگاهتان را بنویسید