وقتی مخابرات ایرانی باشد…

سلام

از شنبه این هفته تلفن محله ما قطع هستش و من هم بی اینترنت.نتیجه منطقی که الان دارم این ها رو می نویسم این هستش که امکان ادامه زندگی بدون اینترنت هم هستش.اتفاقات جالبی افتاد مثل اینکه توی این هفته برای اولین بار نسخه چاپی شرق رو خوندم البته برای خودم نبود و از یکی از بچه های دانشگاه گرفتم.دیشب به علت این که عجب اطلاعات عمومی خونم اومده بود پایین روزنامه خوندم توی خونه همشهری و ابرار اقتصادی لعنتی که عجب صفحه بندی بی خودی داره و تازه کیهان رو هم نگاه کردم.این طور که این آقایون تکنسین می گفتن امشب باید خط وصل بشه که الان که 19:00 هستش هنوز خبری نیست.کلی ملت قرار بود شنبه براشون میل بزنم که خوب هنوز که خبری نیست.آرش احتمالا دق کرده تا حالا و محسن احمدی هم خوب شاید کلی بد و بیراه حوالم کرده.ویزوتر های سایتم هم قاعدتا باید کم شده باشد.یا شاید دیگه ویزوتوری ندارد.باکس یاهو هم شاید پر شده باشه تا الان.از شانس من هم این هفته تو دانشگاه کلی جابه جایی شده و هنوز کابل کشی شبکه کامل نشده.دانشگاه کمی از مهد کودک مانندیش در اومده و شبیه به مکان فرهنگی شده مثل اینکه دیروز هم نیروی انتظامی کوشا دو تا از بچه ها رو گرفته من که بی خبرم.راستی این سامبا هم عجب چیز باحالی تشریف داره.

حال نوشتن بدون خط تلفن نیستش و فعلا بای بای

19:37 —-

با تشکر از همسایه های عزیز و ستاد اطلاع رسانی بدون تلفن ها امشب هم خط وصل نمیشه و هم چنان من بدون نت.حالا اینترنت به مایکروسافت عجب بدون تلفن دنیا عجبیه؟!!!!

اینجا یک عدد تسک لیست نیم صفحه ای هست که باید انجام بدم به محض انلاین شدن.تازه بعد از مدتی وقت کردم و مقادیری از ماشینم آرشیو درست کردم و مطالعه هم کار بسیار نکویی می باشد نقطه

تا بعد.

الان چهارشنبه

تلفن وصل شد.