برای مدت زیادی به خاطر حواشی اجتماعی دریاچه ارومیه به اخبار آن توجه نمیکردم. تصویر هفته پیش Earth Observatory نظرم را تغییر داد. تصویر اول متعلق به مردادماه ۱۳۹۰ از دریاچه ارومیه است، تصویر دوم، مربوط به وضعیت این دریاچه در ۱۲ سال پیش است.
من در مورد اثراتی که از بین رفتن این دریاچه برای قسمت قابل توجهی از بوم زمین رقم خواهد زد، اطلاعاتی ندارم، اما به احتمال بسیار زیاد، قسمت زیادی از موجودات زنده، در آن نواحی دچار دگرگونی خواهند شد.
برنامه نقشه برداری سطح اقیانوسها از فضا، در سال ۱۹۹۲ با ارسال ماهواره TOPEX/Poseidon آغاز به کار کرد. پس از آن Jason-1 و Jason-2 و به زودی Jason-3 وظیفه کنترل سطح و موقعیت آبهای روی زمین را بر عهده دارند. هدف از این کار، کنترل میزان موجودی آب قابل استفاده در قسمتهای مختلف زمین و همچنین کنترل عوارض تهاجمی مانند El Nino و La Nino است.
در کنار تمامی اطلاعاتی که برنامه OSTM در مورد اقیانوسها جمع آوری میکند، مجموعهی عظیمی از اطلاعات در مورد سایر دریاها و دریاچههای زمین نیز تولید میشود. بخش زیادی از این اطلاعات برای عموم مردم به صورت رایگان قابل استفاده و تحلیل است. یکی از اطلاعات، شامل دادههایی است که در مورد سطح تغیرات افزایشی و یا کاهشی دریاچه ارومیه قابل دسترس است. نمودار زیر روند کاهش عمق دریاچه ارومیه را بر اساس این دادهها نشان میدهد. همانطور که مشخص است، کاهش عمق دریاچه ارومیه و خشک شدن تدریجی آن بیش از ۸ سال است که به صورت قابل توجهی ادامه دارد و شاید با استفاده از چنین دادههایی امکان پیشگیری از مرگ این دریاچه امکان پذیر میبود.
دیدگاهتان را بنویسید