مجموعه‌ی نیمه‌کاره Allegiance بازساخت سریال ۲۲ قسمتی اسرائیلی با یک داستان کمی پیچیده و دراماتیک در مورد جاسوسی است. سریال اصلی The Gordin Cell داستان جاسوسی KGB در اواسط دهه ۹۰ از اسرائیل و خانواده‌های مهاجر است.
پخش سریال Allegiance پس از ۵ قسمت نمایش متوقف و ۸ قسمت باقی‌مانده فصل اول به صورت اینترنتی در سال ۲۰۱۵ منتشر شد.
مصاحبه با مرتضی سلطانی مدیرعامل #سینداد و جلال روحانی مدیرعامل شرکت #دیگرومی در #الکامپ #elecomstars @jranil https://t.co/wiMMGzUJvh pic.twitter.com/y1aOyzrqTH
— بادیو (@radiobudio) July 26, 2017
روز چهارشنبه ۲۶ آبان با حضور تعداد زیادی از موسسان کسب و کارهای نوپا کارگاه “بازاریابی دیجیتال” با سخنرانی آقای جلال روحانی Digromy برگزار شد.
محورهای اصلی این کارگاه به شرح زیر بودند:
در پایان این کارگاه ها جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد که طی آن شرکت کنندگان سوال ها و مشکلات مربوط به کسب و کار و روش های بازاریابی خود را مطرح کردند.
مرکز رشد واحدهای فناور و کارآفرینی دانشگاه شهید بهشتی برگزار می کند.
گزارش کارگاه های برگزار شده به مناسبت هفته جهانی کارآفرینی در مرکز رشد دانشگاه شهید بهشتی
اپراتور ایرانسل بعد از چندین بار معرفی سرویس WiFi تحت عنوان چتر ایرانسل در فروردین ۱۳۹۴ خدمات اینترنت Wi-Fi ایرانسل را در مجموعه توچال را افتتاح کرد. سال گذشته دو بار تست کردم و هر دو بار نتیجه نسبتا خوبی داشت (هر چند از وقتی که سرویس ۴G را معرفی کرده است خیلی کمتر روی موبایل از وای فای استفاده می کنم.)
در ادامه نوشته اقدام دیرهنگام برای گسترش شبکه‌های WI-FI عمومی و به امید اینکه معرفی وای‌فای اول شروع رسمی رقابت بین دو اپراتور موبایل بزرگ کشور باشد و باعث افزایش نقاط و بهبود شرایط استفاده از اینترنت وای فای شود، این عکس ها رو از نصب توچال داشته باشید. بعدا هم باید سری به وای فای اول زد.
این مطلب بازنشر یادداشت اختصاصی تیر ۱۳۹۳ در وب‌سایت ITIRAN است که به مناسبت معرفی سرویس وای فای اول در شهریور ۱۳۹۵ بازنشر می‌کنم.
بیشتر از بیست سال است که شبکه‌های وای‌فای برای استفاده‌های عمومی و دسترسی به اینترنت در شهرهای بزرگ، برنامه‌ها و همایش‌ها استفاده می‌شوند. در دهه‌ی اخیر شبکه‌های Public WiFi در کلان شهرهای بزرگ با گسترش نیازهای کاربران موبایل برای دسترسی به پهنای باند بیشتر و تغییر سطح انتظارات آن‌ها، محبوبیت و رواج بیشتری پیدا کرده است. در چند سال اخیر ارایه خدمات وای‌فای از سوی شرکت‌های مخابراتی و اپراتورها به عنوان روش تسهیل کننده دسترسی (Mobile Data Offloading) کاربران موبایل به شبکه‌ی اینترنت مورد استفاده قرار گرفته است.
در کشور ما نیز استفاده از شبکه‌های وای‌فای عمومی بر خلاف سایر فنآوری‌های دسترسی بی‌سیم، تقریبا همزمان با شهرهای بزرگ دنیا پیشرفت کرده است. اما این فنآوری نیز درگیر مشکلات خاصی است که شاید مختص جامعه اطلاعاتی ایران باشد. شاید یکی از مهمترین مشکلات در این حوزه اقدام دیرهنگام سازمان قانون‌گذار برای ورود به این حوزه بوده است. متاسفانه ارایه خدمات WiFi عمومی در سطح شهرهای بزرگ ایران با بی‌نظمی و عدم حفظ کیفیت و امنیت مناسب برای کاربران مواجه است، که عدم رسیدگی مناسب به این موضوع و عدم ایجاد رقابت در میان ارایه دهندگان این خدمات ممکن است نتیجه‌های مانند تجربه‌های کاربران از انتظار برای استفاده از خدمات ۳G و ۴G را دوباره تکرار کند.
بر اساس مصوبه شماره ۴ جلسه شماره ۱۷۶ مورخ ۲۸/۰۷/۱۳۹۲ کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی استفاده از فنآوری وای‌فای در باندهای فرکانسی ۲٫۴۰ GHz و ۵٫۸۰ GHz به دو دسته ارایه خدمات درون ساختمانی (InDoor) و برون ساختمانی (Outdoor) تقسیم شده است. این مصوبه شرایطی را برای ارایه خدمات WiFi برون ساختمانی بدین شرح مشخص کرده است:
از سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ شرکت‌های مختلفی به صورت رسمی و یا غیررسمی در محدوده‌های جغرافیایی مشخص شهری و یا صنعتی اقدام به ارایه خدمات WiFi نموده‌اند. از اواسط سال ۱۳۹۰ دو اپراتور بزرگ وایمکس نیز برای ارایه این سرویس اقدام نمودند. چتر وایمکس ایرانسل و شبکه وایمو شرکت ارتباطات مبین‌نت که هر دو چندین بار افتتاح و معرفی شده‌اند نمونه‌ای از تلاش‌های رسمی برای ارایه خدمات وای‌فای عمومی و قانونی هستند. هر دو پروژه با توجه به خلا قانونی از زمان آغاز، نتیجه مثبت بزرگ و قابل توجهی کسب نکرده‌اند. متاسفانه با وجود مشکلاتی که کاربران کنونی شبکه نسل سوم رایتل درگیر آن هستند، توسعه شبکه‌های وای‌فای عمومی بر اساس مصوبه اشاره شده تا پایان دوره حفاظت اپراتور سوم تلفن همراه در محیط‌های برون ساختمانی (Outdoor) در شهرها و سایر اماکن عمومی (مانند پارک‌ها، میادین و محیط‌های شهری) در اختیار اپراتور سوم قرار گرفته است.
به جز اپراتورهای مخابراتی رسمی کشور، از سال‌های دور شرکت‌های خصوصی و حتی کوچک نیز برای ارایه گسترده خدمات وای‌فای تلاش کرده‌اند. معمولا این تلاش‌ها با توجه به حجم سرمایه‌گذاری مورد نیاز و مدل درآمدی کند شبکه‌های وای‌فای پس از مدتی از عرصه خدمت محو شده‌اند. به جز توان مالی، همواره حساسیت‌هایی در خصوص امنیت کاربران در شبکه‌های وای‌فای ناشناس وجود دارد که می‌تواند موجب بی‌اعتمادی کاربران به شبکه‌های وای‌فای عمومی شود.
بیشتر مشکلات و موارد قانونی که در خصوص شبکه‌های وای‌فای مطرح شده است مربوط به محیط برون ساختمانی (Outdoor) می‌باشد و تنها چند شرط کوچک برای ارایه خدمات WiFi درون ساختمانی (InDoor) وجود دارد. بیشتر رستوران‌ها، کافی‌شاپ‌ها و محیط‌های عمومی خود اقدام به راه‌اندازی محدود شبکه‌های وای‌فای برای مشتریان خود کرده‌اند و مشتریان (و همه ما) عادت کرده‌ایم در هنگام ورود به محیط جدید به دنبال اسم شبکه‌های WiFi آشنا بگردیم و یا از نزدیک‌ترین فرد آن محیط سراغ کلمه عبور را بگیریم. هر چند این موضوع می‌تواند دسترسی به شبکه‌ی اینترنت را آسان کند و بار هزینه‌های شبکه‌های GPRS و ۳G را از دوشمان بردارد، اما مخاطرات امنیتی برای کاربران تازه‌کار همیشه وجود خواهد داشت.
ایجاد شبکه‌های وای‌فای عمومی امن و پایدار می‌بایست به عنوان یک زیرساخت ارتباطی پرکاربرد نه تنها برای تبلیغ و افتتاح در نمایشگاه‌ها، بلکه برای ارایه خدمات با کیفیت به کاربران مورد توجه قرار گیرد.
قبلا در نوشته شفافیت حکومتی در زیرساخت‌ها در مورد گزارش‌های Daily Open Source Infrastructure گفته بودم. تغییراتی که ۱۱ سپتامبر در زیرساخت دولتی آمریکا (خارج از حکومت حزبی جاری) در طول ۳ دوره گذشته داشته، به نظر من برای خیلی از کشورها (و حتی سازمان ها) می تواند اثر بخش باشد.
امروز (همزمان با استفاده از سیستم اضطراری اطلاع رسانی بی‌سیم بر روی همان لیست پستی ایمیل دیگری ارسال شد با محتوای نقص در سیستم انگشت نگاری فدرال و استفاده ۸۵۸ نفر از این نقصان امنیتی و ورود به آمریکا بعد از اینکه برخی از آن ها با هویت دیگر دیپورت شده بودند. باز هم نکته ای که برای من جالب بود ارایه اطلاعات تقریبا کامل، بیان علت مشکل و ذکر راه حل در نظر گرفته شده برای کم کردن خسارت بود.
کلیات داستان این بوده که بخش زیادی از انگشت نگاری هایی که به صورت سنتی (کاغذی) پیش از سال ۲۰۰۸ اسکن شده بودند به خوبی دیجیتالی نشده بودند و در نتیجه توانایی پیدا کردن افراد رو نداشتند. البته این روزها خوب اثر انگشت خیلی بهتر در آیفون‌ها ذخیره می شود :)) بعدا باید در مورد پروژه پر سر و صدای Next Generation Identification بنویسم.
دوست داشتید بخونید: Potentially Ineligible Individuals Have Been Granted U.S. Citizenship Because of Incomplete Fingerprint Records
تقریبا ۹ سال پیش، همین روزها آخر وقت چهارشنبه عصری جایی که کار می کردم، یک کار فوری مطرح شد در مورد مراسم حج. اون موقع مشکل گم شدن (ناپدید شدن) بخشی از حجاج کم سن و سال تر و از یک جنس مشخص بود (که البته بعدا منجر به وضع شد قانونی شد که فاجعه رو کمی کمتر کرد.). راه حل دم دستی که با توجه به امکانات اون زمان مطرح شده بود، برگزاری جلسات آشنایی بیشتر با مسیرهای حج برای سرپرستان و راننده ها و بخشی از پرسنل بود.
پیشنهادی که من بدون فکر کردن دادم، استفاده از گوگل مپ بود و به علت اینکه بدلایل احمقانه نمی خواستند از گوگل مپ استفاده کنند من قبول کردم کل مسیر رو با زوم جزییات تبدیل به عکس/فیلم کنم. خروجی شد نزدیک ۲۷۰۰ اسکرین شات که با فلاکت تبدیل به یک فیلم شد و در اختیار اون حاج آقای مسئول در آن زمان قرار گرفت. بعدش هیچ اتفاقی نیافتاد و در جواب پیگیری من شنیدم که شما کارتون رو انجام دادید و تمام شده. از پارسال که فاجعه منا اتفاق افتاد همش این موضوع تو فکرم بود ولی نمی دونستم فایل ها کجاست، امروز پیداشون کردم. خیلی تاسف خوردم که از اون زمان تا فاجعه پارسال ۸ سال زمان داشتند تا به صدها روش بهتر برای مدیریت بحران از طرف کشور خودمون فکر کنند.
گشتم ببینم چقدر تغییر کرده و به این نقشه مراحل حج تمتع رسیدم که یه بنده خدایی درست کرده و کلی هم بازدید شده. هیچ جوری نمی تونم درک کنم به جز تنبلی چه دلیلی برای مدیریت غیر اصولی میشه این همه آدم و کشته شدن ۲۴۰۰ نفر میشه آورد.
